Słuchamy wyznań pomywacza trupów, kazirodcy i mordercy? Poznajemy krwawe szczegóły zbrodni? Kulisy procesu? Nie. Słuchamy wyznań człowieka głęboko nieszczęśliwego, pozbawionego miłości, otoczonego przez sieć zakazów, odartego z własnych marzeń. Człowieka, który w przypływie rozpaczy posuwa się do ostateczności. A może słuszniej byłoby napisać, że został do tej ostateczności doprowadzony?