Blog Piotra Chojnackiego. Książki nowe, stare, znane i zupełnie zapomniane, pełna swoboda wyboru.
Małe miasteczko, na oko początek lat siedemdziesiątych. Czasy klapsów, Klossa i Karela Gotta. Trzynastoletnia Kaśka nie dość, że ma problemy ze sobą i skomplikowaną sytuację rodzinną, to jeszcze musi sobie radzić z przemocą, jaka pojawiła się w szkole. Cały ten splot okoliczności zmusza dziewczynę do działania i, przede wszystkim, do głębokiego namysłu nad sobą i dokonania poważnych przewartościowań.
Z powodu nowotworu oka zakończył edukację na podstawówce. Z powodu konfliktu z prawem wylądował w więzieniu, a potem pracował w „placówkach opiekuńczych dla dzieci i młodzieży”. Zadebiutował tuż przed trzydziestką, a zmarł pięć lat później, w wieku trzydziestu czterech lat, jako autor pięciu książek. Skrótowy biogram Henryka Lothamera w Wikipedii zostawia nas z masą pytań bez odpowiedzi, każe się też zastanowić, jak te burzliwe doświadczenia odbiły się na jego twórczości. A już pierwsze spotkanie z nią pokazuje, że odegrały sporą rolę.
Lipcowy obóz harcerski na Mazurach zaczyna się z przytupem: od pomocy w gaszeniu płonącego lasu. Ledwie dojechali na miejsce, a już chłopcy muszą biec na ratunek. Zyskują uznanie leśników i strażaków nie tylko za swoje zaangażowanie, ale i nietypowe drwalskie umiejętności. Harcerze nie poprzestają jednak na tym i w ramach swoich ćwiczeń terenowych postanawiają odkryć, co było przyczyną pożaru.
Tytuł kolejnej antologii peerelowskich opowiadań dla młodzieży jest wyjątkowo spójny z zawartością. Wszystkie teksty każą ich bohaterom spojrzeć na siebie i innych, by zobaczyć inaczej, zmienić perspektywę, swoje uczucia i plany, zweryfikować postawy życiowe, dokonać lepszego wyboru. Brzmi to dość pompatycznie, ale opowiadania są w większości bezpretensjonalne i różnorodne.
Znacie to nieprzyjemne uczucie, gdy próbujecie przypomnieć sobie tytuł i autora książki czytanej dawno temu, a w głowie macie tylko kolor okładki i jakiś strzęp fabuły? Wysilacie pamięć, przeglądacie półki i nic… Wtedy warto sięgnąć do pamięci zbiorowej internautów na portalach, forach czy blogach. Zupełnie niespodziewanie dla mnie bardzo wiele takich pytań pada pod listą powieści młodzieżowych z czasów PRL-u. Odpowiadam w miarę możliwości, wiele zagadek rozwiązali też komentatorzy, ale część pytań wciąż wisi bez odpowiedzi, czasami nawet od dawna. I dlatego uruchamiam biuro książek zagubionych. Przeczytajcie cytaty z komentarzy – może akurat pamiętacie, o jaką książkę chodzi?
Zanim przy okazji blogowych urodzin za tydzień przedstawię własne zestawienie książek roku, trzeci raz chcę sięgnąć do statystyk bloga, żeby pokazać, co Waszym zdaniem najciekawszego i najfajniejszego się tu ukazało. I nie muszę chyba dodawać, że tradycyjnie jestem zaskoczony. Bawcie się dobrze!