Proza Iana McGuire’a jest szorstka jak lina cumownicza i brutalnie bezpośrednia jak marynarskie rozmowy. Zapomnijcie o romantyce morza i żądzy przygód, które gnały ludzi na szerokie wody. Marynarze na pokładzie „Ochotnika” pożądają głównie pieniędzy, a co najmniej jeden z nich pragnie też zaspokajać swój zew krwi, ślepy i bezwzględny.