Blog Piotra Chojnackiego. Książki nowe, stare, znane i zupełnie zapomniane, pełna swoboda wyboru.
Po co poznawać „nagą prawdę” o sobie, opinię innych, której nam nigdy nie powiedzą w oczy? Gdy się ma sporo za uszami, jak nastoletni Izydor, może to utwierdzić w przekonaniu, że jesteśmy beznadziejni i w ogóle nie musimy się starać, skoro wszyscy nas skreślili, ale równie dobrze może się okazać, że inni widzą w nas coś, na czym możemy się oprzeć, by odbić się od dna.
System preferuje dzieci z dobrych domów, które nie sprawiają problemów albo – jeśli popadną w kłopoty – będą mogły liczyć na wsparcie rodziców, potrafiących grać według reguł systemu. Gdy się jest dzieckiem robotnika i tureckiej imigrantki, to system bez trudu wyrzuci cię na margines, nie przejmując się inteligencją czy zdolnościami.
Marynarze to przesądny ludek, ale chyba ani załoga, ani oficerowie „Narcyza”, płynącego z Indii do Wielkiej Brytanii nie spodziewali się, jakie skutki przyniesienie pojawienie się na statku nowego żeglarza, czarnoskórego olbrzyma Jamesa Waita.
Osiemnaście lat, gdy wybucha wojna. Dziewiętnaście w chwili pierwszego aresztowania wraz koleżankami i tajną komisją maturalną. Egzamin z polskiego kończony podczas więziennego spaceru. Działalność konspiracyjna, drugie aresztowanie, wywózka na Majdanek.
Z gór Szumawy wypływa Wełtawa. To kraina piękna i surowa, mocno dotknięta przez najnowszą historię, kryjąca mroczne i bolesne tajemnice. Nauczeni doświadczeniem miejscowi są zamknięci w sobie i niechętnie dzielą się wspomnieniami i wiedzą. Czy znalezienie pewnej zimowej nocy ciała zamarzniętej trzynastolatki ubranej w obozowy pasiak skłoni ich do współpracy z policją w celu znalezienia sprawcy zbrodni?
Irena Morawska w swoich reportażach pokazuje Polskę lat dziewięćdziesiątych, ale nie tę kolorową, z pełnymi wreszcie półkami i całkowicie nowymi drogami kariery i wzbogacenia się, ale tę szarą, pospolitą, gdzie ludzie, całkiem dosłownie, modlili się o cud, który pozwoliłby im prowadzić w miarę spokojną egzystencję.